Hallo John,
In december 2005 heb ik een Thaise prostituee bezocht. Ik heb niet met haar geneukt en heb haar ook niet gebeft. In bad hebben we wat gezoend en elkaar handmatig bevredigd. Mijn penis zal best zo nu en dan eens tegen haar slijmvliezen zijn opgebotst, maar verder is er niets bijzonders gebeurd.
Ik heb nergens bloed gezien en zelf had ik op dat moment geen zichtbare wondjes op mijn penis.
Toch toen ik me na afloop ging aankleden en de dame in kwestie vroeg of zij en haar collega's tijdig worden getest op geslachtziektes veranderde haar blik angstig en met een wegwerpgebaar en een duidelijk nee, maakte ze me duidelijk dat dat niet zo was. Ik schrok. Ze liet me tevens een aantal malen eenzelfde dichte wond op haar been zien, dus zonder bloed, waar ze zich blijkbaar erg druk om maakte.
Maar niet alleen zij maakte zich druk, ik ben daarna me ook erg druk gaan maken. Zeker toen ik meteen de dag erna een branderig gevoel merkte tijdens en vlak na het plassen. Dit gevoel bleef aanhouden en daarop ben ik naar de dokter gestapt. Deze heeft mij vervolgens een kuur norfloxacine voorgeschreven en inderdaad de branderigheid is toen een week na het afronden van de kuur gestopt.
Enkele weken later, dus na ongeveer 5 weken na dit contact, kreeg ik last van extreme vermoeiheid, zweten, (niet 's nachts) veel spierpijn in mijn handen en af en toe lichte nekstijfheid. Ook had ik soms sporadisch last van hoofdpijn of misselijkheid. Kortom: allemaal griepachtige verschijnselen. Deze extreme vermoeidheid heeft ongeveer 2 weken aangehouden en is daarna spontaan verdwenen. Wel heb ik nu nog steeds veel last van spierpijn en zweten (dit kan natuurlijk ook van de angst komen).
Omdat me dit toch allemaal niet lekker zat en omdat ik me erg druk maakte, ben ik op deze site terechtgekomen en heb ik ook enkele malen de huisarts bezocht. Ik heb hem dit verhaal goed uitgelegd en hem verteld dat ik me erg druk maak over hiv.
Ik heb toen tevens mijn bloed laten testen op suiker, leverfunctie en andere waarden, i.v.m. extreme, plotselinge vermoeidheid. Die testresultaten heb ik inmiddels binnengekregen, alle waarden waren ok, behalve de ALAT - waarde van de lever (leverenzymen) was lichtelijk verhoogd. De huisarts zei dat ik me hier niet druk om hoefde te maken.
Wel vond hij het belangrijk de leverfunctie in de gaten te houden en dus achter 3 a 4 weken zal ik dit opnieuw laten nakijken.
Ondanks dat er bij deze Thaise prostituee eigenlijk niets bijzonders is gebeurd, maak ik me toch nog steeds erg druk. Zeker toen ik op deze site las, dat de viral load van een hiv-geinfecteerd persoon die ook gonorroe heeft wel 16-50 keer groter kan zijn. En ook toen ik las dat een verhoging van leverenzymen ook een symptoom van hiv kan zijn. (het kan natuurlijk ook van iets anders zijn)
Ik heb een aantal vragen: bestaat er de kans dat ik met hiv ben geinfecteerd, of is dit niet reeel? Stel dat de dame in kwestie daadwerkelijk hiv had in combinatie met gonorroe of chlamydia (hier heb ik immers die kuur norfloxacine voor gekregen), is mijn kans op besmetting van hiv (door haar voorvocht dat op de een of andere manier in mijn pisbuis kan zijn gekomen) dan veel groter? Of bestaat er een grotere kans dat ik hepatitis b heb opgelopen, omdat nu die leverfunctie niet klopt? Het virus van Hepatitis b zit ook in speeksel, ik heb wel met haar gezoend. Ik had toen geen zichtbare wondjes in mijn mond, kan je dan toch hepatitis b oplopen? Of moet er dan sprake zijn van een wondje en bloed bloed contact. Is dit ook overdraagbaar via het in contact komen met alleen speeksel van een besmet persoon met hepatitis b? Kan de lichte verhooging van de leverenzymen, de ALAT-functie van de lever, leverfunctie iets te maken hebben met hiv, of kan deze verhoging, een verhoging dus van 2,5 x de waarde van het toegestane (normaal 45 en bij mij 110) niets met hiv te maken hebben? Welke waarde van verhoging bij leverenzymen is dan bij een hiv-patient in vroeg stadium normaal?
Ik weet af en toe echt niet meer wat ik ervan moet denken, ik weet dat bepaalde symptomen die ook bij hiv horen, ook veroorzaakt kunnen worden door stress. En inderdaad ik kan niet ontkennen dat ik geen stress heb….De dokter heeft mij verteld dat ik 0,0000000001 % kans heb op hiv. Ik heb inmiddels al hulp gezocht bij GGZ en huisarts. Van de ene kant denk ik, nee het is niet reeel dat je hiv hebt. Vertrouw erop wat de dokter heeft gezegd. Van de andere kant denk ik, nee….het zal toch niet waar zijn….je zal maar net bij die 0,000000001 % horen….
Ik wil me laten testen op hiv, maar hiervoor moet ik om dus echt duidelijkheid te krijgen, nog 3 maanden wachten. Eigenlijk, hoewel er dus niets bijzonders is gebeurd, wil ik graag duidelijkheid krijgen, maar ben ik tegelijkertijd ook bang voor deze test. Ik heb al eens eerder zo'n test gehad, daar ben ik dus niet bang voor, ik ben gewoon bang voor het resultaat.
Maar ik kan zo op deze manier gewoon niet doorgaan met mijn leven, ik ben er constant mee bezig en wil zo graag dat alles goed is en goed blijft, maar is dat ook wel zo?
Ik hoop dat u mij een reactie terugstuurt met een duidelijke uitleg op mijn vragen.
Bij voorbaat dank,
Frans