Vraag aan John..

  • Maarten

    Dag John,

    je zegt in een string: “Een hiv-infectie kan jaren lang (tot soms meer dan 10 jaar) geen klachten geven.”

    Ergens anders heb je een opsomming gegeven van zietkteverschijnselen welk je 3 weken na besmetting met het Hiv virus kan krijgen en de mogelijkheid hiertoe:

    - Koorts en algehele malaise: 96%.

    ? Vergroting lymfeknopen op meerdere plaatsen: 74%.

    ? Keelpijn: 70%.

    ? Huiduitslag (meestal maculo-papulair) op borst met name: 70%.

    - Spierpijn: 54%.

    ? Diarree: 32%

    ? Hoofdpijnen: 32%.

    - Misselijkheid/ overgeven: 27%.

    ? Aanzienlijk gewichtsverlies: 13%.

    ? Candida-infectie (spruw) in de mond: 12%.

    ? Neurologische symptomen: 12%.

    Dus; als je 4 weken na onveilig contact geen van bovenstaande verschijnselen hebt gekregen, is de kans dat je besmet bent toch heel erg klein ?

  • John.

    Hoi Maarten.

    Even alles op een rij.

    De periode van hiv-infectie kan men in 4 fasen indelen.

    Uitgaande van een niet-behandelde hiv-infectie.

    1.) Acute of primaire hiv-infectie.

    Het is het eerste stadium van infectie. Het lichaam (afweersysteem) wordt geconfronteerd met het hiv-virus en moet aan de slag met het maken van antilichamen tegen hiv. Die aanmaak komt meestal pas goed opgang tussen de 2 - 6 weken na dato infectie. Het opzetten van een oorlogsindustrie tegen hiv heeft een flinke impact voor het afweersysteem waardoor er tijdelijke klachten (acuut retroviraal syndroom of seroconversie syndroom genoemd) kunnen ontstaan. Sommige mensen hebben deze klachten niet of ze zijn erg mild waardoor men zich niet echt ziek voelt. Anderen zijn dagenlang tot wekenlang flink ziek (meestal een op grieplijkend syndroom.) Meestal binnen een paar weken zijn de klachten weer weg (vanzelf.)

    De opbouw van antilichamen is dan goed opgang. Hoeveelheid virus daalt, tot een setpoint (laagtepunt) welke na 3 tot 9 maanden na dato infectie wordt bereikt. Dan spreekt men van het einde van de primaire fase.

    2.) Nu volgt de a-symptomatische fase. De afweer is weer toegenomen maar is toch minder dan voor de hiv-infectie. Daardoor zijn sommige hiv-geinfecteerden sneller vatbaar voor allerlei kwaaltjes. Anderen merken helemaal niets en voelen zich goed gezond en zijn niet vaker ziek dan een gezond iemand zonder hiv-infectie.

    De a-symptotische fase (waarin een “steady-state” evenwicht tussen het hiv-virus dat aanvalt en het afweersysteem dat terugvecht) kan jaaa-ren duren. Soms meer dan 10 jaar. Heel vaak langer dan 5 jaar. In weinige gevallen korter dan 5 jaar.

    3.) Het afweersysteem dat jaren lang belast is door het vechten tegen hiv, begint uitgeput te raken. De hoeveelheid hiv begint te stijgen. Vooral in de lymfestations wordt zware oorlog gevoerd. We zien (vaak maar niet altijd) dat deze gaan opzetten (LAS fase, verouderde term: Lymfadenopathie Syndroom.)

    De patient krijgt ook andere klachten. Veelal sterke vermoeidheid, hevig nachtzweten en niet zelden allerlei kwaaltjes die moeilijker dan anders weer overgaan en gemakkelijk terugkeren.

    Dit is het voorstadium van aids.

    4.) Weken tot vele maanden later (soms nog later) is het afweersysyeem zo sterk afgebroken (de CD4-tak met name) dat het geen bescherming meer biedt tegen allerlei microben (virussen, bacterieën, schimmels) die ons dagelijks ieder moment van de dag omringen. De patient wordt nu ziek omdat weerstand bijna ontbreekt.

    Kankers en ernstige infectie´s (longen, darmen, ogen, etc. etc. etc. etc. etc) kunnen nu gemakkelijk ontstaan en hebben vrij spel. We spreken van aids.

    Een paar maanden later, soms een paar jaar later, leiden de infecties en kankers tot de dood.

    Groeten John.