Hallo John,
Nee, mijn informatie is helemaal niet vals of misleidend. Het is belangrijk dat in bredere kring bekend wordt dat er een andere kant aan de zaak is, en dat de HIV/AIDS theorie virologisch gezien totaal onhoudbaar is.
Laten we de punten nog eens nagaan:
1. Het is waar dat seropositieve personen tegenwoordig langer leven op een regime van antiretrovirale medicijnen. Eind tachtiger jaren vielen de slachtoffers bij bosjes, maar toen gebruikte men 1200-1800 mg AZT per dag. In de combi drugs is dit verminderd, maar zelfs in de HAART medicatie wordt nog 600 mg AZT per dag geslikt. AZT (zidovudine) schijnt beter te werken naarmate men er minder van neemt.
Tegenover de overlevers die de medicijnen gebruiken staan vele seropositieven die er mee gestopt zijn, of er nooit an zijn begonnen. Daar ken ik er persoonlijk een aantal van. En de kwaliteit van hun leven is een stuk beter dan die van de medicijngebruikers.
“Reverse transcriptase remmers” klinkt misschien onschuldig. In werkelijheid zijn dit stoffen die de vorming van DNA-ketens stoppen (chain terminators). Ze doden dus cellen, in gewone begrijpelijke taal. Volgens de onderzoeksresultaten infecteert HIV maar een op de 1000 immuuncellen van het CD4 type. Dan zouden dus, om een enkele besmette cel te doden, zo'n 999 gezonde cellen ook het loodje moeten leggen. Dat is een onaanvaardbare prijs.
Reverse transcriptase is niet alleen een enzym van de retrovirussen; het komt ook in al onze eigen cellen voor. Waarschijnlijk is dit een reparatiemechanisme voor gebroken DNA-strengen. Remmers van deze enzymen zijn dus niet aan te bevelen.
En protease remmers? Wel, daar zijn er ook heel veel van die voor ons eigen metabolisme noodzakelijk zijn. Deze middelen sturen vooral ons vetmetabolisme in de war. Je kunt iemand die deze medicijnen neemt onmiddellijk herkennen aan de herverdeling van het onderhuidse vet: Mager gezicht, uitstekende buik (“crix belly”) en een bult tussen de schouders (“buffalo hump”).
Het probleem met “virusremmers” is dat ze niet direct een virus aanpakken, maar het lichaams-eigen metabolisme wat door virussen gebruikt moet worden om te reproduceren.
2. Ik wil best aannemen dat er mensen zijn die de aanvankelijke stress-reactie weten om te zetten naar een vrediger gemoedstoestand. Ik heb bewondering voor deze mensen. Maar voor de meesten van ons is dit niet weggelegd. En de stress op zichzelf kan de gezondheid ondermijnen.
3. De medische druk is in Nederland inderdaad niet zo groot als bv. in Amerika. Toch is het zo dat de patient constant gevoed wordt met eenzijdige voorlichting. Dat is mijn voornaamste bezwaar. Informatie van de andere kant wordt systematisch onderdrukt, en van de labbekakken die hier voor journalisten moeten doorgaan is ook weinig goeds te verwachten. Het grote publiek in Nederland is op dit punt wel bijzonder onwetend. De meeste mensen weten niet eens dat er een andere kant aan de zaak is, en dat vele wetenschappers totaal niet overtuigd zjn van de juistheid van de HIV/AIDS theorie.
Persoonlijk lig ik altijd overhoop met internisten. Met huisartsen en specialisten op andere gebieden heb ik dat niet. Gelukkig is er geen verplichting om de medicijnen te nemen. Maar als de internist je voortdurend voorhoudt dat je snel doodgaat als je het niet doet, dan moet je sterk in je schoenen staan om nee te zeggen. Daarom ben ik een voorstander van het verstrekken van volledige informatie aan de patient, zodat die in alle rust een beslissing kan nemen.
6. Ik doelde niet zozeer op het onvermogen om seksueel te functionneren. Het is meer een kwestie van zeer beperkte beschikbaarheid van partners. Eigenlijk komen alleen nog sekspartners in aanmerking die in hetzelfde schuitje zitten. En met ondingen zoals condooms zal het nooit meer hetzelfde zijn.
7/8. Er is inderdaad geen verplichting om je status bekend te maken. Maar als je als seropositief persoon seks bedrijft met iemand van negatieve of onbekende status, dan kun je beter vooraf open kaart spelen, of je kan later in moeilijkheden komen. In de afgelopen jaren heb ik via het nieuws tenminste twee gevallen vernomen waarbij mannen tot gevangenisstraf werden veroordeeld.
Tenslotte: Ik ken de hivnet.org site natuurlijk wel. Ik heb daar ook weleens zelf berichten geschreven. Maar dat doe ik zelden, want het is voornamelijk een patientenvereniging. Deze mensen hebben hun beslissing genomen, en volgen de “officiële” route. Misschien zijn ze die weg gegaan omdat hun informatie geheel van één kant kwam, maar daar valt weinig meer aan te veranderen. Dit moeten we respecteren, en ik wens hun al het goede.
Maar voor diegenen die voor het eerst beseffen dat er nog een andere kant aan het HIV/AIDS verhaal is, en liefst zelf over alles willen nadenken, is er ook een andere informatiebron:
http://www.anderekijk.net/
Vriendelijke groet,
Iconoclaster.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
