Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
vera
@jmi17
hoe maak je hier een account?
Beste Hans,
Ik ben heel blij dat ikna al die tijd op jou bericht ben gestuit, ik heb namelijk hetzelfde meegemaakt,
toen ik 18 begon de angst, ik was op uitwisselingsjaar en mijn eerste vriendje vertelde mij, nadat we herhaaldelijk seksueel contact gehad hadden dat zijn moeder vroeger door een bloedtransfusie hivpositief getest was voordat ze van hem bevallen had hij zei dat ze zichzelf had beter gemaakt door te bidden en dat hij dat kon bewijzen. dit nieuws kwam denk ik onbewust zo hard bij mij binnen, denkende dat dit mijn eerste vriendje was, en dat ze het had gekregen voordat ze van hem zwanger raakte raakte ik er automatisch van overtuigd dat hij het ook had, door het heel diep weg te stoppen en te negeren (ook omdat ik ver van huis was in een vanaf toen niet veilige omgeving) eenmal weer terug in nederland bleef de gedachte eraan zich onbewust en op vervelende mementen voorkomen, ik was als den doods om een test te doen omdat ik dan bang was dat het bevestigd zou worden dat ik ook hiv had. Uiteindelijk kreeg ik weer een vriend waar ik 5 jaar een relatie mee heb gehad, de angst voor hiv bleef de kop op spelen, ik durfde het tegen niemand te zeggen want ik dacht dat niemand nog iets met mij te maken wilde hebben, of dat ze zouden gaan roddellen erover dat ik het had. bij elk griepje echter dacht ik dat de aids mijn lichaam had overgenomen, ook was er wat ik nog erger vond voortdurend de angst dat ik mijn toenmalige vriend besmet had, panisch was ik als hij ziek was of zelfs maar de lichtste keelpijn bevestigde voor mij dat ik hem besmet had. uiteindelijk was ik ook aan zelfmeditie begonnen voortdurend levend onder de angst, en met in mn achterhoofd dat die moeder zichzelf ook genezen had, ging ik mediteren om mijzelf te genezen, nooit heb ik een test durven doen, bij alle ruzies met mijn toenmalige vriend voelde iuk me verschrikkelijk schuldig en wilde ik nooit dat het uitging omdat hij dan zich zelf zou laten testen en mij zou laten weten dat hij hiv van mij had gekregen.
Ik heb heb ook heel vaak aan zelfmoord gedacht in die tijd, ik zocht nooit naar symptomen op internet ofzo maar onbedoeld kwam ik achter allerlei dingen via tv en internet cals bijv vrienden er naar zochten en ik natuurlijk niet raar kon gaan doen als ze dat opzochten want dan zouden ze weten dat ik hiv had, zo dacht ik.
bijvoorbeeld 1 symptoom wat specifiek voor hiv was wat ik me herriner was dat je lkicvhaam in de loop der tijd zou veranderen en dat er meer vet op je rug zou komen, en maand later zat mn rug vol vetbulten, toen wist ik het zeker, ik heb nu ook aids dacht ik.
het was heel smerig en ik schaamde me er erg voor, ik mediteerde ondeertussen voor mezelf en ook voor mijn vriend dat we maar zouden genezen. nooit heb ik hem dit verteld nooit ik was als den doods. toen de relatie na 5 jaar stukliep ben ik in een heel ernstige psychose geraakt, uiteindelijk ben ik in het ziekenhuis beland op de paaz afdeling, ik lag op bed met een ernstige verkoudheid ik was aan het doodgaan van aids, zo dacht ik ik vertelde iedereen in de tijd van mijn psychose dat ik aids had, alle angst voor wat mensen dachten was weg (want dat heb je in een psychose) en dat is wel mijn redding geweest uiteindelijk ben ik meerdere malen getest en bleek ik hiv-negatief te zijn ik wilde het niet geloven, ik dacht dat ze mij geen medicijnen wilde verstrekken omdat ik geestesziek was en dat teveel zou kosten voor iemand die niet meer bijdraagt aan de maatschapij,ik stond erop dat ik zelf mee wilde gaan naar het laboratorium waar ze mijn bloed getest hadden om te kunnen bewijzen dat ik wel hiv had. later toen ik uit mijn psychose kwam heb ik mij ook nog heel vaak laten testen, en ik denk zelfs nog wel is dat ik mijzelf inderdaad heb genezen in de meditatieperiode, uiteindelijk heb ik nou weer contact ook met de jongen van mijn uitwisselingsjaar waarvan ik dacht dat ik het geregen had, hij is niet ziek en heeft het ook nooit gehad.
mijn andere vriend natuurlijk ook niet en ik ook niet.
Ik ben blij dat heel die periode achter me is, wel heb ik geleerd dat het wel heel moeilijk moet zijn om het te hebben en dat het psychisch misschien nog wel zwaarder is dan het daadwerkelijk te hebben vooral omdat er een enorm stigma op de ziekte ligt. waardoor mensen snel in een isolement zullen raken.
Ik ben nu 30 en denk nog steeds wel is dat ik hiv heb ook al zijn er geen aanleidingen voor of heb ik geen contact gehad met iemand die het heeft.
vandaar dat ik ook bij hivsymptonen hier terrecht kwam dit is de eerste keer dat iemand het een naam heeft genoemd en ik ben blij dat ik er niet als enige in heb gestaan, ik zou willen dat ik me meteen bij thuiskomst had laten testen en dat ik al die angst meteen achter me had kunnen laten toen ik 18 was, helaas kan ik de tijd niet terug draaien.
veel sterkte voor iedereen die nu nog in angst leeft,
Groetjes wainui-girl
Ik kan mezelf zo erg schamen en ook haten dat ik mezelf dit 5 jaar lang heb volgehouden en dat een psychose me er uiteindelijk heeft toe gedwongen om te zien dat ik niet ziek ben
Hallo iedereen,
Ik ben sinds een maand terug uit Egypte. Ik heb er een kortstondig avontuurtje beleefd met een werknemer van het hotel.
We hebben sex gehad, met en zonder condoom. Ik kan me wel voor men kop slagen maar ja spijt komt altijd te laat.
Nu zit ik natuurlijk met een enorme schrik om hiv te hebben opgelopen.
Ik maak me er compleet gek mee. Ik voel me best prima dus niet grieperig en ook niet minder energie maar na wat opzoeken op Google wordt ik compleet paranoia. Ik denk keelpijn te hebben, nekpijn… Ik heb het warm maar geen koorts… Geen huiduitslag, maar mijn hart gaat tegen 100 per uur… Ik hou het niet meer… Dan begin je ook na te denken over het verleden waar ik ook niet altijd even voorzichtig ben geweest… Ik zit met een enorme schrik… Kort samengevat: nekpijn, ik denk wat opgezette klieren in men hals te voelen, warm gevoel, hartkloppingen…
Ik heb gelezen dat je na 6 weken al een betrouwbare test kan laten uitvoeren… Heeft er iemand hier ervaring mee? Ik heb gelezen dat Egypte echt een heel klein percentage hiv patiënten heeft maar je weet het nooit…
Ik voel me wel al iets beter door deze post omdat er een kans is dat ik me het mss maar inbeeld maar toch…
Alvast bedankt voor jullie vele Posts hierover maar kan er iemand me wat moed inspreken aub!!
Beste Hans,
Ik maak momenteel exact hetzelfde mee als jij hebt meegemaakt. Ik heb onveilig sexueel contact gehad met iemand die ik eigenlijk amper ken. Dit gebeurde in een periode toen mijn toenmalige vriendin en ik uit mekaar waren. Niet veel later ben ik ziek geworden (grieperig, gezwollen lymfeklieren, hoofdpijn, koorts, diarree, huiduitslag) Ik stelde me hier verder geen vragen bij en dacht aan een een gewone griep.. Niet veel later hebben mijn vriendin en ik het terug bijgelegd en heb ik ook weer seksueel contact gehad met haar.. Zoals gewoonlijk zonder condoom. Maar toen begon ook zij zulke symptomen te vertonen en ben ik paniekerig op google beginnen zoeken. Iets wat ik, zoals jij zegt, beter niet gedaan had.. Ik ga kapot van stress en angst, in de eerste plaats omdat ik denk dat ik besmet ben met HIV en in de tweede plaats omdat ik mijn vriendin besmet zou hebben met HIV.. Je artikel stelt me in bepaalde mate wel gerust.. Het risicocontact vond ongeveer 2 maand geleden plaats en heb me al een aantal keer laten testen. Tot nu toe blijft de uitslag negatief. Het enigste wat me zorgen blijft baren is dat mijn vriendin ook blijft klagen van klachten.. Ik heb haar wel verteld dat ik seks heb gehad met iemand anders.. Maar zij heeft tot op heden geen vermoeden dat ik denk dat we besmet zouden kunnen zijn met HIV. Ik lijd hier enorm onder, en het enigste wat ik momenteel kan doen is afwachten.. Ik durf haar ook niet zeggen dat ik een vermoeden heb van een HIV besmetting omdat we momenteel beiden onze herexamens aan het voorbereiden zijn en ik wil haar niet dezelfde stress en angst bezorgen die ik nu doormaak. Ze merkt wel dat ik met iets zit maar ik kan het haar gewoon niet zeggen. Ik heb er wel al met andere vertrouwenspersonen over gesproken en steeds opnieuw proberen ze me gerust te stellen. Soms lukt dat ook, maar de kans dat ik besmet ben met HIV blijft reëel en dus blijf ik me zorgen maken.
Mijn laatste test was 2 weken geleden. Dus ongeveer een 6-8 weken na de vermoedelijke infectie. Momenteel wil ik echter geen nieuwe test doen omdat ik me moet concentreren op mijn herexamens en ik schrik heb voor een positieve uitslag. Waardoor ik helemaal niet meer ga kunnen functioneren. Verder zijn er antilichamen gevonden van Cytomegalovirus en Klierkoorts. Dat stelt me in beperkte mate gerust omdat de symptomen gelijkaardig zijn met die van HIV. Het probleem is dat de arts niet kan zeggen wanneer ik deze infecties heb opgelopen (kan onlangs zijn geweest, maar ook jaren geleden). Mijn uitwerpselen stinken ook ontzettend en abnormaal hard en zijn lopender als normaal. Wat me zorgen baart is dat mijn vriendin ook blijft klagen van spierpijnen op rare plaatsen en gezwollen lymfeklieren die maar niet weggaan (zelfde bij mij).. Vooral in de liesstreek zijn ze enorm opgezet.
Het is wel zo dat ik haar verteld heb dat ik met iemand anders seks heb gehad, over de mogelijke HIV-besmetting heb ik niets verteld. Het zou dus kunnen dat zij door de stress van het “bedrog” die spierpijnen voelt.
Ik probeer me sterk te houden, maar vind het extreem lastig om tegenover mijn vriendin te doen of er niets aan de hand is. Bovendien heeft ze nu geen vertrouwen meer in me. Ondanks dat we toen in principe geen koppel meer waren.
groetjes
